Deze week verscheen er een stuk van de PO raad waarin ze zich verzetten tegen verplicht programmeren in het PO. Dat klinkt gek, hebben ze niet zelf een leerlijn programmeren gemaakt? Klopt. Ze willen wel meedenken, maar niet verplicht stellen. Waarom dan niet? Het stuk van de PO raad is tweeledig. Enerzijds zeggen ze dat het bedrijfsleven de discussie over programmeren in het PO overschaduwt. Ten tweede vinden ze dat het bedrijfsleven daarin vooral het programmeren of computational thinking aankaart en de rest dus onderbelicht.
Het bedrijfsleven moet ook buiten PO curricula blijven!
Ik vind dat daar zeker wat inzit. De rol van het bedrijfsleven (en ik werk daaraan zelf ten dele mee door samen te werken met CodeUur dat door het bedrijfsleven gefinancierd wordt) in het PO is ook niet zo wenselijk. Er is altijd een spanningsveld tussen wat scholen belangrijk vinden en wat ouders en andere volwassenen vinden en daarin moeten scholen zelf gewoon leidend zijn. Verder vind ik het ‘verwijt’ van de IT sector dat scholen programmeren moeten doceren om het tekort aan programmeurs op te lossen heel kortzichtig. Misschien is een tikje introspectie ook wel eens goed? Immers, een van de redenen dat er weinig programmeurs zijn is het aanhoudende seksisme en racisme van de sector, en niet de aanvoer “de pipeline” genoemd in het Engels. Op die ongelijkheid kom ik trouwens later terug. Maar het is erg makkelijk van de sector om de schuld en verantwoordelijkheid bij het PO te leggen.
Maar terug naar de PO raad. Ook al is het terecht dat het bedrijfsleven zich er niet mee moet bemoeien, moeten ze het—omdat ze het oneens zijn met de vorm— van de weeromstuit ook tegen de boodschap zijn? Ik vind van niet, om twee redenen:
Maar….. programmeren is zoveel meer dan Computational Thinking
Ik schreef al eerder over wat ik vind dat het verschil is tussen programmeren en Computational Thinking. Programmeren is niet minder, maar meer dan CT. Een kunstwerk of muziekstuk, of simpelweg een zinloos programma maken (ik maakte ooit een programma dat de thuiscomputer mij lief maar mijn jongere zus stom vind) is ook programmeren. Het is een vorm van creatie die ongekend is, niet alleen kun je er iets mee maken, maar je kunt ook iets maken om je creativiteit te stimuleren. Een double whammy! Bijvoorbeeld een programma dat gekke gedichten maakt waarmee je zelf aan de slag kunt. Met alleen maar computerloze CT lessen komen kids niet in aanraking met de magie van de computer. Het is jammer dat de po raad de koppeling met rekenen noemt en niet taal of zelfs handenarbeid en daarmee het beeld van programmeren als technisch weer versterkt.
En…. Er is nou eenmaal die ongelijkheid
Ik werk op de TU Delft en van de 300 eerstejaars zijn daar 280 witte jongens. Dat is een probleem! Programmeren en software bepalen zoveel van onze wereld (denk aan Facebook, Uber en Twitter) dat het van jet grootste belang is dat iedereens stem gehoord wordt. Nu is het helaas zo dat de wereld op het moment zo ingericht is dat meisjes en andere minderheden vanaf hun geboorte zo ongeveer al horen dat programmeren en andere technische zaken (maar vooral programmeren) niet voor hen zijn. En helaas is het zo dat dat stereotype zich vanaf een jaar of 7 manifesteert, soms nog eerder! Dus dan is het toch wel handig als kids op het PO, voor ze moeten kiezen voor wat dan ook, al in contact komen met programmeren, waar dat stereotype nog erger geldt. Natuurlijk heeft de TU en ander hoger onderwijs daar ook een rol, en we hebben daar nog een wereld te winnen, maar als we kids niet jong grijpen dan verliezen we ze, en met hen een stem voor die mensen die we niet horen. Echt we hebben al genoeg mom tech (programma’s die je moeder vervangen).
